Afgelopen maandag sprak ik in tijdens het perspectiefdebat van de gemeenteraad van Zoetermeer. Niet als politicus. Niet als beleidsmaker. Maar als bruggenbouwer. Als mens. Als iemand die dagelijks gesprekken voert in buurten, scholen, moskeeën, wijkcentra – plekken waar niet alleen meningen, maar ook zorgen en stiltes leven.
Namens het Interlevensbeschouwelijk Overleg Zoetermeer (ILOZ) vroeg ik aandacht voor wat er speelt in onze stad. Niet op papier, maar op straat. Tussen mensen. Want achter de begrotingsregels en beleidsdoelen zit een samenleving die leeft met spanning, onzekerheid, frustratie – maar ook met hoop en de wens om elkaar niet kwijt te raken.
Wereldproblemen stoppen niet bij de stadsgrens
De oorlog in Oekraïne. Het geweld in Gaza. De spanningen in Iran, Syrië, Pakistan, India, Soedan… Voor veel mensen in Zoetermeer is dat geen verre realiteit. Ze hebben er familie. Ze komen er vandaan. Ze dragen die verhalen met zich mee. En dat komt binnen. Ook hier.
Wat ik zie – en wat ik voel – is dat deze wereldproblematiek doordringt tot in de haarvaten van onze stad. In klaslokalen, in gebedshuizen, in gesprekken tussen buren. En dat de polarisatie in ons eigen land die spanningen alleen maar versterkt.
Verbinden begint bij luisteren
Daarom pleitten wij als ILOZ voor ruimte. Ruimte om elkaar écht te ontmoeten. Om te luisteren, zonder oordeel. Om verschil niet als bedreiging te zien, maar als uitnodiging tot gesprek.
Die oproep is geen theorie. Het is praktijk. De StadsIftar dit jaar zat binnen twee dagen vol. We moesten een wachtlijst aanleggen van meer dan 100 mensen. De behoefte aan betekenisvolle ontmoeting leeft – en groeit.
Samen luisteren naar Zoetermeer
Daarom starten we binnenkort met het project Samen luisteren naar Zoetermeer. In samenwerking met Stichting Piëzo en de gemeente leiden we vrijwilligers, inwoners én ambtenaren op om het gesprek aan te gaan. Over cultuur. Religie. Gender. Klasse. Spanningen. Verschillen. Maar ook over wat mensen verbindt, en waarom het zo belangrijk is dat we elkaar blijven verstaan.
Niet om het met elkaar eens te zijn. Maar om samen te kunnen blijven leven.
Mijn rol
Als trainer en spreker geloof ik in de kracht van taal – maar nog meer in de kracht van luisteren. Tijdens een goed gesprek hoor je niet alleen wat iemand zegt, maar ook wat er nog niet gezegd wordt. En dat vraagt oefening, moed en aandacht.
Daar zet ik mij elke dag voor in. Of het nu in de gemeenteraad is, tijdens een gastles, of aan tafel met iemand die gewoon even zijn verhaal kwijt moet.
Tot slot
Zoals Nelson Mandela zei:
“Als je met mensen praat in een taal die zij begrijpen, gaat dat naar hun hoofd. Maar als je spreekt in hun eigen taal, raakt het hun hart.”
Laten we in Zoetermeer – en daarbuiten – blijven spreken tot elkaars hart.
