Op 27 maart 2024 had ik de bijzondere eer om de iftar te openen bij de Amerikaanse ambassade in Den Haag, op uitnodiging van ambassadeur Shefali Razdan Duggal. Het was een avond die me diep raakte — niet alleen door de warmte van het samenzijn, maar vooral door de kracht van dialoog en de hoop die ontstaat als mensen van verschillende achtergronden elkaar écht ontmoeten.
Meer dan een maaltijd
De iftar is voor miljoenen moslims wereldwijd een spiritueel moment van reflectie, bezinning en verbinding. Maar deze avond ging verder dan dat. We zaten aan tafel met mensen van allerlei levensbeschouwelijke, culturele en maatschappelijke achtergronden. Wat ons samenbracht, was niet alleen het eten na zonsondergang — maar het verlangen naar een samenleving waarin we elkaar zien, horen en begrijpen.
Woorden van verbinding
In mijn openingswoord sprak ik over het belang van luisteren — niet om te reageren, maar om te begrijpen. In een tijd waarin polarisatie groeit, is het essentieel dat we actief bouwen aan vertrouwen. Niet door te vervallen in simplificaties of wij-zij-denken, maar juist door het ongemakkelijke gesprek aan te gaan. De iftar bood daar de ruimte voor: een tafel waar kwetsbaarheid, respect en menselijkheid samenkomen.
“Dialoog is geen luxe in een diverse samenleving. Het is een noodzaak.”
De kracht van diplomatie en gemeenschapszin
Ambassadeur Razdan Duggal benadrukte in haar toespraak het belang van solidariteit en inclusie, niet alleen als diplomatiek ideaal, maar als praktische weg naar saamhorigheid. Haar woorden sloten naadloos aan bij het doel van de avond: mensen verbinden die elkaar anders misschien nooit zouden ontmoeten.
Ramadan als spiegel voor de samenleving
Ramadan biedt ons ieder jaar opnieuw de kans om stil te staan bij onrecht, armoede en eenzaamheid. Het vasten is een vorm van empathie: het herinnert ons eraan hoe het is om te missen — en waarom het zo belangrijk is dat niemand in onze samenleving vergeten wordt. Tijdens deze iftar voelde ik dat besef diep binnenin. We deelden verhalen, blikken, glimlachen. We kwamen als vreemden, maar gingen als verbonden mensen.
