Zondag 28 september mocht ik spreken tijdens het kerkasiel in Kampen. In de Open Hof, waar al maanden onafgebroken diensten worden gehouden om een Oezbeeks gezin bescherming te bieden tegen uitzetting, kwamen mensen van verschillende achtergronden samen. We stonden stil bij het thema “Geworteld zijn.” Wat betekent het om ergens thuis te zijn — niet alleen juridisch, maar menselijk?
Het kerkasiel in Kampen is een stil protest dat luider spreekt dan menig toespraak. Binnen deze muren wordt geen macht uitgeoefend, maar menselijkheid. Hier beschermen mensen elkaar niet met wapens of wetten, maar met aanwezigheid, gebed en solidariteit.
In mijn bijdrage sprak ik over hoe geworteld zijn begint bij verbinding. Mensen wortelen in relaties, in vertrouwen, in zorg voor elkaar. Een kind dat hier geboren is, dat hier leert, speelt en droomt — dat kind is geworteld, ongeacht papieren. Geloof, in zijn diepste betekenis, herinnert ons eraan dat rechtvaardigheid pas echt is wanneer het de kwetsbaren beschermt.
De Profeet Mohammed ﷺ leerde: “De gelovige is als een boom met sterke wortels en takken die reiken naar de hemel.” Een boom ontleent zijn kracht niet aan zijn uiterlijk, maar aan wat onzichtbaar is — zijn wortels. Zo is het ook met ons. Zonder verbondenheid verliezen we onze grond, onze richting, onze ziel.
Wat mij in Kampen raakte, was de stilte. De aandacht. Het doorgeven van de kaars aan het eind van de viering — een symbool van licht dat niet dooft, maar steeds van hand tot hand gaat. Dat is wat geworteld zijn betekent: niet alleen staan, maar samen dragen.
Ik verliet de Open Hof met een gevoel van nederigheid en hoop. Want in een tijd waarin zoveel mensen ontworteld raken, herinnert dit kerkasiel ons eraan dat menselijkheid zelf de vruchtbaarste bodem is.
